در فرهنگ و اندیشه ایرانی بعضی پدیده‌ها مطلق بودند، برخی مقدس، برخی کیمیا و دست نایافتنی و برخی پدیده معمول و روتین روزگار. هستی ایرانی بر همین مدار می چرخید و می‌چرخید تا روزی که دیو در لباس فرشته به سرزمین ما پاگذاشت.
اولین رسالتش کشتن کلمات بود وسپس به کشتن پدیده‌ها همت گماشت.
کودک و طفل و نوجوان یکی از این پدیده‌های مطلق بودند که شکنجه و آزار و کشتن آنان در این فرهنگ هرگز و هرگز پذیرفته شده نبود. اما دیو بدسرشت هزاران کودک و نوجوان را در زندان‌ها کشتار و مثله کرد. برخی کودکان را به عنوان مین روب در جنگ به کار گرفت و برخی کودکان دیگر را در خیابان‌ها به گرسنگی و بیگاری گماشت و چنین شد که دیو کودک کش، همه چیز را به گروگان خود گرفت حتی فرهنگ را.
ادامه مطلب
https://tinyurl.com/333chrvk
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر