کاش می شد طناب دار را با شعار برید!
شعار بس زیبا و حماسی «هر یه نفر کشته شه، هزار نفر پشتشه» مرا به یاد دو خاطره شورانگیز از زندان شاهنشاه آریامهر می اندازد!
خاطره اول از کمیته مشترک
در زمستان سال 1353 بعد از یازده ماه خوردن! و خوابیدن! در بازداشتگاه موسوم به «کمیته مشترک»، به زندان قصر منتقل شدم. روز و شب اول را طبق رسم، در اتاقک منزوی بسیار سرد و متعفنی موسوم به قرنطینه در کنج زندان عمومی با دو نفر که از روزنامه «آیندگان» گرفته بودند گذراندم. صبح جوانی تکیده و استخوانی را به ما اضافه کردند با یک لنگ حمام به دور سرش عمامه کرده از سرما: سعید سلطانپور که نمیشناختم اش. این بماند.
ادامه مطلب
https://tinyurl.com/4cj6prfe

هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر