سالهاست که ما عادت کردیم به قاب های عکس در دست مادران!
از کودکی مان با عکس لب طاقچه بزرگ شدیم
عکسی که مادری یا پدری در خلوت خود به آن چشم می دوزد و میگرید
ما عادت کردیم به فریادهای برنیامده از سینه
به بغضهای فروخورده در شبانگاه قبرستان
ما عادت کردیم به هجومهای شبانه پاسداران
گزمههایی که برای دزدیدن شادیمان میآیند!
ادامه مطلب
https://tinyurl.com/44vf8w7t
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر