وقتی به گفتمان حاکم بر نیروهای مدعی مبارزه با فاشیزم حاکم بر ایران نگاه میکنیم، بجز مقاومت ایران که در قالب شورای ملی مقاومت تجسم پیدا کرده و از ۴۲ سال پیش به شکل وقفه ناپذیر بر مبارزه قهر آمیز پا می فشرد، بقیه جریانات مدعی مبارزه،«خشونت پرهیز» شدهاند! کمی شگفت انگیز نیست؟! این در حالی است که چیزی که در اردوگاه دشمن دیده می شود بجز خشونت کور و اعدام بلاوقفه نیست.
سوال اینجاست که چرا؟ چرا جریانات مدعی مبارزه با فاشیزم وحشی به تئوری خشونت پرهیزی روی آوردند؟ رابطه بین تعداد اعدامها و تعداد کلمات خشونت پرهیزی که در گفتمان این جریانات تکرار می شود چیست؟
ادامه مطلب
https://tinyurl.com/u8tkef7j
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر