تحلیلی زیبایی شناسانه از زینب
ج. سپهر
«نمی توانم زیبا نباشم
عشوهیی نباشم در تجلی جاودانه
چنان زیبایم من
که گذرگاهم را بهاری نابخویش آذین می کند.»
جملهی «مارأیت الا جمیلا» مرا به این پرسش وا می دارد که چگونه زنی در برابر خون آشام کوفه به تحلیل زیباشناسانه از قتلگاه می پردازد؟
به زعم تئودور آدورنو” در وضعیتی که واقعیت فلاکت بار را تنها از راه کنش سیاسی رادیکال میتوان تغییر داد. پرداختن به زیبایی شناسی نیازمند توجیه است” اگر این گونه است پس به راستی چگونه امر زیبا از پیکرهای بی سر و سرهای بی پیکر استخراج می شود؟
ادامه مطلب
https://tinyurl.com/58p6k9es
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر